Dansen, zingen en acteren of in de vorm van musical een combinatie van beide de drie disciplines: de energieke Peggy Sandaal kan het allemaal. Dat niet alleen: deze powervrouw is ook in staat haar eigen act te ontwikkelen en mensen te coachen. Aan vastberadenheid, motivatie en creativiteit dus geen gebrek bij deze dame. Ik spreek met haar over dit alles, en nog veel meer, in haar praktijk in hartje Rotterdam.
“Peggy: hoe is dat op creatief vlak bezig zijn er zo bij jou ingeslopen?”
“Dat is al echt op zeer jonge leeftijd geweest, namelijk vanaf mijn tweede al! Ik stond toen al te zingen, maar ging mij vanaf die leeftijd ook al bezig houden met ballet en twirlen. Dit heeft zich ook doorgezet op latere leeftijd, want ook op de basis- en middelbare school ben ik mij vrij intensief bezig blijven houden met muziek, theater en dans. Toen ik voor een schoolopdracht iemand mocht interviewen die gelijk stond aan mijn baankeuze, begon het balletje te rollen. Ik interviewde Natasja Nijssen (onder de artiestennaam Kiki op dat moment danseres voor o.a. The Darkraver), die op dat moment bezig was met het opzetten van een dansgroep. Ik kreeg een auditie, werd toegelaten en ging mij steeds meer en meer bezig houden met dansen. Vanaf het moment dat ik met Natasja sprak wist ik het zeker: wat zij doet dat wil ik ook! De manier waarop zij met dans bezig was en erover sprak, heeft mij enorm geïnspireerd.”
“Je bent dus, ondanks het afronden van je HAVO nooit gaan toewerken naar een standaard 9-5 baan. Hoe is naast het dansen dan de musical erbij gekomen?”
Dat gebeurde eigenlijk vlak nadat ik begonnen was op de Rotterdamse Dansacademie! Ik was druk bezig om de omslag te maken van straatdanseres die zichzelf ook het klassiek ballet eigen moest zien te maken (met enorm veel bloed, zweet en tranen tot gevolg), toen ik te horen kreeg dat Barrie Stevens op de Fontys Dansacademie audities zou gaan organiseren. Ik heb op dat moment (zonder enig verwachtingspatroon) de sprong gewaagd, en aan de hand van Barrie (die mij omschreef als ‘een meid met ruwe bolster, blanke pit’) enorm veel stappen gemaakt. Zo kreeg ik als eerstejaars al enorm veel kansen op het gebied van solo’s en mooie rollen (tussen alle derde en vierdejaars), hetgeen mij een enorme boost heeft gegeven. Vanaf het derde studiejaar ging het helemaal hard: ik kreeg een hele mooie rol in Saturday Night Fever, en vanuit daar stroomde ik door naar Aida, The Lion King en Daddy Cool. Ook internationaal gezien heb ik mooie producties mogen draaien: zo heb ik 3,5 jaar lang in Duitsland getourd met The Best Of Musicals, de voorstelling Ray Charles, en speelde in Wenen nogmaals mee in mijn favoriete musical Aïda.
“Daar is het in die periode niet bij gebleven: je hebt ook je eigen voorstelling ontwikkeld.”
Klopt: tijdens onze periode in The Lion King zijn we CPG gestart met Gitty Pregers en Carolina Dijkhuizen. Jackey Jonkers was vanaf het begin al een vaste vervanger van CPG. We hebben in een zeer korte tijd alles van a tot z uitgewerkt en enorm veel optredens gedaan.
Vanaf 2012 werd Jackey een vast lid van CPG en hebben Gitty Pregers, Jackey Jonkers en Ik vele optredens door heel binnen- en buitenland gehad. Na elf jaar wilde we de groep een nieuwe boost geven en zijn we terug het theater in gegaan onder een andere naam, The Soul Sisters. We hebben begin 2020 uitverkochte theaterzalen gehad, zoals Het Concertgebouw, Worldforum, De Doelen, Sneek en Martini Plaza. Het was te gek ‘a dream came true’.
“Wat is dan, terugkijkend op al je musical avonturen, je het meeste bijgebleven?”
Dat is dan toch om allerlei verschillende redenen The Lion King geweest. Allereerst vanwege de enorme diversiteit en culturen (en daardoor: het verhoogde temperament) bij de cast. Ik vind het altijd fijn om omringd te worden door mensen van andere culturen, simpelweg omdat je er heel erg veel van kunt leren. Daarnaast heb ik mij in die periode tijdens de voorstelling (naast het dansen en zingen) in de rol van een van de drie hyena’s kreeg ik een puppeteering aangeleerd, hetgeen ook fantastisch was om te leren. Het was echter ook een fysiek zware periode: tijdens de voorstelling werd ik ziek, kreeg last van heftige migraine aanvallen en belandde zelfs in het ziekenhuis, waardoor ik mij na een paar weken weer terug moest knokken in het keurslijf en het ritme. Het aller heftigste aan The Lion King is echter het verlies van mijn beste vriend (tevens drummer in de voorstelling), die besloot niet meer verder te willen in het leven en er vroegtijdig mee te stoppen.
“Hoe was het dan om deze musical te spelen zonder zijn directe aanwezigheid?”
Heel raar, omdat ik het onder normale omstandigheden altijd door had wanneer hij er niet was, en dit ook altijd wel invloed had op mijn spel! Hij speelde net wat ruiger waardoor ik nog beter in mijn hyena vibe kwam. Ook de dag dat we het bericht te horen kregen was heel bijzonder, om de eenvoudige reden dat het hoe dan ook vast stond dat de voorstelling gewoon door zou gaan: zo zou hij het namelijk gewild hebben. Ik heb er tijdens het spelen geen last van gehad: op het podium ben ik in mijn kracht en kan ik die knop omschakelen. Off stage was dat lastiger, maar toen eenmaal het besef kwam dat hij geen pijn meer voelde kreeg ik er langzaam maar zeker vrede mee. Voor zover dat natuurlijk mogelijk is.”
“Je bent ook uiteindelijk gestopt met musicals: waarom?”
Om de simpele reden dat het niet meer mijn drive heeft, al helemaal niet om ook in het keurslijf te zitten dat erbij hoort. Eenmaal bezig met The Soul Sisters, merkte ik dat alles wat ik kan en wil daar samenvalt. Het heeft al mijn facetten als artiest uitgedaagd. Het is te gek om alles van a tot z uit te denken, vervolgens uit te voeren, en dit vertaald zien worden naar uitverkochte (theater) shows. Ik kan dan ook niet wachten totdat reizen en optreden weer mogelijk is, zodat wij zowel in binnen als buitenland weer kunnen optreden!
“Gelet op alle facetten waar jij jezelf mee bezig houdt en mee bezig hebt gehouden: wie of wat inspireert jou?”
Op het gebied van dans is dat Kiki geweest, aangezien mijn kennismaking met haar ervoor heeft gezorgd dat ik definitief verder wilde met dans! Qua muziek moet ik meteen denken aan India Arie en Gregory Porter: dit zijn voorbeelden singersongwriters en één van de weinige artiesten waarbij ik ook meteen naar de teksten luister. Daarnaast zijn Tina Turner en Jennifer Lopez ook voorbeelden voor mij: deze dames zijn één en al powerhouse, show, entertainment and still going strong.
“Je houdt je op dit moment bezig met The Soul Sisters, maar geeft onder de naam Prosperity ook coaching en workshops. Wat leer jij mensen?”
Ik leer als mental coach mensen (tijdens de meest uiteenlopende zaken) om in hun kracht te staan en om dicht bij zichzelf te blijven. Toen ik mensen ging coachen en begeleiden, besloot ik om alles wat ik aan kennis bezat, te delen. Ik geloof in de kracht van sharing is caring. Wanneer ik met mensen aan het werk ben, zie ik hen ter plekke een transformatie doormaken. Ze komen terug in hun kracht, hun zelfvertrouwen groeit en alles gaat stromen. Zij maken de mindshift dat alles wat ze willen bereiken, mogelijk is. Ze komen in een natural flow; dat is echt enorm gaaf om mee te maken. Vanuit deze mindset kunnen ze alles manifesteren wat zij willen bereiken.
“Jij bent dus op een enorme veelzijdige manier met creativiteit bezig. Met deze, en alle andere interviews zijn wij op zoek naar zowel de oorsprong als een definitie van creativiteit. Peggy: wat is jouw definitie van creativiteit?”
Creativiteit is als mens in volledige vrijheid je volledige potentieel gebruiken, met geluk als drijfveer.
Tekst: © Mike Warrink / Capturing Creativity
Fotografie: © Henk Warrink / NCO Photography
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, kopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever
capcreativity.wordpress.com 